Όλα απόψε θυμίζουν εσένα
μάτια θλιμμένα, πάθος και ψέμα
γίνανε ένα, τα λόγια ματώνουν
πονάνε, πληγώνουν.
Περνάει ο χρόνος και όλα γυρνάνε
σαν να `ναι ταινία μπροστά μου περνάνε
κοιμάμαι για λίγο, μετά σε θυμάμαι
φοβάμαι να φύγω, σου λέω φοβάμαι
λυπάμαι που
κλαίει η χαρά και γελάει η λύπη
μου λείπει η αγκαλιά μα αυτή μ’ εγκαταλείπει
ανοίγει η αυλαία και πέφτουνε τα φώτα
τίποτα δεν είναι όπως ήτανε και πρώτα
Όλα απόψε τελειώνουν απλά
έλα και διώξε το δάκρυ μακριά
Και μου λείπεις, τα βράδια που περπατώ
αν μου φύγεις, νομίζω θα τρελαθώ
και μου λείπεις,
χωρίς να ξέρω γιατί, μη μου κρύβεις
πως νιώθεις κάτι κι εσύ..
Αν σου λείπω, τα βράδια που περπατάς
δε θα φύγω, μπορεί και να μ’ αγαπάς
αν σου λείπω, χωρίς να ξέρεις γιατί
δε σου κρύβω, πως νιώθω μια ενοχή
Έλα απόψε για λίγο κοντά μου
ανοίγω τα χαρτιά μου μαζί με την καρδιά μου
ερωτά μου σε αγάπησα παράλογα
μα τώρα η λογική μου φέρεται ανάλογα
έδωσα τα πάντα για να πάρω ένα μάθημα
μη δώσεις το “εγώ” σου γιατί θα γίνει πάθημα
ένα πάτημα βρίσκω για να πάρω το ρίσκο
αναπάντητα ερωτήματα να θέλω να λύσω
κάνω βήματα μπροστά αλλά πηγαίνω πάλι πίσω
πρωτού μιλήσω αφού δακρύσω, κάτι να ζητήσω
θέλω μόνο, μόνο λίγο χρόνο,
νομίζω ότι κρυώνω
μόνο λίγο χρόνο, κάπου εδώ
τελειώνω...
Όλα απόψε τελειώνουν απλά
έλα και διώξε το δάκρυ μακριά
Και μου λείπεις, τα βράδια που περπατώ
αν μου φύγεις, νομίζω θα τρελαθώ
και μου λείπεις,
χωρίς να ξέρω γιατί, μη μου κρύβεις
πως νιώθεις κάτι κι εσύ..
Αν σου λείπω, τα βράδια που περπατάς
δε θα φύγω, μπορεί και να μ’ αγαπάς
αν σου λείπω, χωρίς να ξέρεις γιατί
δε σου κρύβω, πως νιώθω μια ενοχή