Θέλω με τον Χρόνο να πιω να τον μεθύσω
Πως είναι τόσο Άδικος να του πω
Ώρες που περάσαν στο χθες και δε γυρνάνε
Ξυπνάει και ετούτη η νυχτιά
Κι ονειρεύομαι πως είσαι δική μου
Σε μοιράζομαι με την μοναξιά μου
Αν μπορούσες μια στιγμή να φανείς !
Πήγε η νύχτα να κοιμηθεί ξημερώνει
Κι ο Χρόνος όπως πάντα Τυπικός
Γεύση απ την δική σου αγκαλιά, την μυρωδιά σου
Γυρεύω μα ξέρω πως είσαι μακρυά
Κι ονειρεύομαι, πως είσαι δική μου
Κι ονειρεύομαι, πως ζεις στη ζωή μου
Αν μπορούσες μια στιγμή να φανείς !
Ξέρεις βιάστηκες να ζήσεις μακριά μου
Ξέρεις άργησες να έρθεις κοντά μου
Θα τα “πούμε” ίσως σ’ άλλη Ζωή …
Dieser text wurde 261 mal gelesen.