Verse 1:
Yaklaşan fırtınanın yankılanan sesinde
Kopan çığlığın adı özgürlüktür nefesinde
Güçlünün güçsüzü ezdiği bu şer ekseninde
Fani her kul ölümü hisseder ensesinde
Doğruyu görüp korkmadan ardından yürüyenin
Yüreğinde ne yalan ne de korku olur beyim
Cesurdur dik durur adamlığında spreyim
Ne kadar büksende sarsılıp yıkılmaz bileğim
Ölü diyara bayrak dikeni pis herif
Öfkesine yenilip yakıp yıkar her bir yeri
Acımaz aldatır tasma taktığım o itleri
Hepsi kötüye köle hepsi hedefinde mavzerin
Sert vurup yıkan ihanetin dinmez gücü
Kimi zaman hafifken kimi zaman öldürücü
Adilde harbi olan yüzyüze alır öcünü
Haindir zalim doğan sinsice alır öcünü
Nakarat (Charlee):
Kim haklı kim haksız kalben düşün hele
Dürüstce yaşadın olmadı suçu dene
Özgürlüğün benliğinden gidene dek
Tutsak olma savaş şeytanla ilelebet
Neden kimse iyiliğin yanında duramıyor
Neden insan kahpeliğe seyirci kalıyor
Çünkü insan bu ihaneti seviyor
Sebep para, patron ise savaş istiyor
Verse 2:
Çelikten cesaret kurşun kör delikten içeri
Girip bulur o beş kuruş etmeyen ciğeri
Azdıran sertlik mavzerin ağzında mermi
Şüphe edip deme acaba gelip bana deyermi
Er meydanında dostun da düşmanın da harbisi
Her kahpelikten, adilikten iyidir abisi
Şerdi silaha günaha esir olmuş biri
İhanete yelken açtım ne ölü kalır ne diri
Kolpalıkta izah ettiğiniz o mertliğiniz
Yumruğa karşı silaha sarılmaktı sertliğiniz
Acıların izahı olup iz bırakan derdiniz
O kadar büyük ki katledip kirlettiğiniz
Temiz duygular insanlara ördüğünüz duvarlar
Kimini esir alır kimini özgür kılar
Yaşama hakkını elinden almaya çalışanlar
Bilmelidir ki hakkı için çarpışan var
Nakarat (Charlee):
Kim haklı kim haksız kalben düşün hele
Dürüstce yaşadın olmadı suçu dene
Özgürlüğün benliğinden gidene dek
Tutsak olma savaş şeytanla ilelebet
Neden kimse iyiliğin yanında duramıyor
Neden insan kahpeliğe seyirci kalıyor
Çünkü insan bu ihaneti seviyor
Sebep para, patron ise savaş istiyor
Verse 3:
Yozlaşıp yok olmuş bir çok yaşam örneği
İçinde en mutlu olanın bile topal ördeği
Kaderin cilvesi öğretisi abi hayat gerçi
Yanlışla doğru arasında kalan ince çizgi
Kimsenin geçemediği kimsenin değiştiremediği
Katı kurallar var kulların eleştiremediği
İlahi kanunlar belirler geçmişle geleceği
İyiye cennet kötüye hazırlar cehennemi
Daimi yok mu? Son bulduğum bu uçurumların
Ucunda durup uçurttuğum uçurtmaların
Kanatlarında yazılı olan bütün umutlarım
Melekler görür de kabul olur dualarım
Duygularım hasarlı yıkılır gönül evim
Uykularımı kaçırır kabusdu şer her deyim
Kalbindeki sevgiyi süpürür alır yelin
Ölmeden öldürür toprak atar üstüme yelim
Nakarat (Charlee):
Kim haklı kim haksız kalben düşün hele
Dürüstce yaşadın olmadı suçu dene
Özgürlüğün benliğinden gidene dek
Tutsak olma savaş şeytanla ilelebet
Neden kimse iyiliğin yanında duramıyor
Neden insan kahpeliğe seyirci kalıyor
Çünkü insan bu ihaneti seviyor
Sebep para, patron ise savaş istiyor