Rapozof
Uzaklarda üşürüm yıldızlar soyut masal değil yaşam hayali bir boyut bir dumanla kalıyorum yüreğimle ağlıyorum her susuş bir kaçış her bakış yalvarış boş kalmadı hislerim hafızalara format gözlerin bir pranga sense tutsak çok güç oldu geç olmasın hayallere veda sen etsende ben edemem düştüm artık yola yolda kar var sıkıcı giyindim ama üşüyorum seni görmek istedim yalnızlığı görüyorum hasret yenir oldu neden benim üstüme çok şey mi istedim yalnızım yine bu bünyeye ilaç lazımsa aç ya da tok karnına sen yanımda olmalısın beni anlar ve artık ne sen git ne de ben gideyim dayanamıyorum kurşunlardan kaçamıyorum sen yoksun herşey yalan ben de ağlıyorum
Nakarat
Karlı Yollar önüme çıktı evimden kovuldum
Çok soğuktu uyumuyordum uzanıyordum
İçimden öyle geldi o yüzden böyle yazdım
Yanımda kaldı herkes yine de yalnızdım
Sansar
Baktım etraf bembeyaz ölüm kader beyaz yazdım ruhum emri verdi yaz beyaz bir durakta oturuyordum yaşam soğuk ayaz ve ben bir hiçin uğruna ruhumu verdim kaç asırda yol aldım kaç hasımla kavga ettim yumruk attım duvara ama yumrukta yedim nefret ettiğim de doğru ama ben de sevdim ben bir çok yolu gittim hepsinden de geriye geldim bu satırları yazarken hiçbir şey düşünmüyorum hoş düşünecek bir bok yok artı üşümüyorum çünkü artık üşümüyorum üşütüyorum tüylerin diken dikense bir dikende birine batsın ve aslına bakarsan bu dünyada batsın acıya tadamayan herkes acıyı tatsın sevmek nedir bilemediysen ruhun batsın gülmek nedir bilemediysen kader utansın
Nakarat
Karlı Yollar önüme çıktı evimden kovuldum
Çok soğuktu uyumuyordum uzanıyordum
İçimden öyle geldi o yüzden böyle yazdım
Yanımda kaldı herkes yine de yalnızdım