Είμαι και νύχτα και μοίρα και πάθος μαζί
και του κορμιού σου ελέγχω εγώ την ορμή.
Αγέρας είμαι κοντά μου μείνε ως το πρωί.
Είμαι το δάκρυ που μέσα απ’ τα μάτια κύλα,
είμαι το αίμα και είσαι η πληγή που πονά.
Και με σκοτώνεις και με γλυτώνεις κάθε φορά.
Δεν έχω όνομα εγώ,
δεν έχω σπίτι κι αριθμό,
δε βάζω αλυσίδες στην καρδιά μου.
Φτερά στους ώμους μου φορώ,
στον ήλιο ελεύθερη πετώ,
ποτέ δε φυλακίζω τα όνειρα μου.
Είμαι η ελπίδα που καίει τη δικιά σου ψυχή
ουράνιο τόξο που βγαίνει μετά τη βροχή.
Αγέρας είμαι κοντά μου μείνε βρες αφορμή.
Είμαι το φως στο σκοτάδι που ψάχνεις τυφλά
και είναι μαχαίρι για μένα η σκληρή σου καρδιά.
Και με σκοτώνεις και με γλυτώνεις κάθε βραδιά.
Δεν έχω όνομα εγώ,
δεν έχω σπίτι κι αριθμό,
δε βάζω αλυσίδες στην καρδιά μου.
Φτερά στους ώμους μου φορώ,
στον ήλιο ελεύθερη πετώ,
ποτέ δε φυλακίζω τα όνειρα μου.