Μ’ αγαπάς όπως σ’ αγάπησα κι εγώ...
Είσαι δίπλα μου, ποτέ σου δε με άφησες.
Ο αέρας που αναπνέω για να ζω,
σιωπηλά στην αγκαλιά σου εσύ με κράτησες...
Σε θυμάμαι, πάντα ήσουνα μαζί μου
από τότε που εγώ ήμουνα παιδί.
Δε μου μίλησες ποτέ, δεν είπες κάτι
κι όμως είμαστε μαζί μία ζωή...
Μα είναι κάποιες στιγμές
που πολύ σε μισώ,
με πονάς που ποτέ δεν μιλάμε.
Μοναξιά μου, αν κλαις
δεν μπορώ να σε δω,
μα παρέα μαζί ξενυχτάμε.
Μ’ αγαπάς και σαν σκιά μ’ ακολουθείς...
Μοναξιά, χωρίς εμένα δεν υπάρχεις.
Σε θυμάμαι, πάντα ήσουνα μαζί μου
από τότε που εγώ ήμουνα παιδί.
Δε μου μίλησες ποτέ, δεν είπες κάτι
κι όμως είμαστε μαζί μία ζωή...
Μα είναι κάποιες στιγμές
που πολύ σε μισώ,
με πονάς που ποτέ δεν μιλάμε.
Μοναξιά μου, αν κλαις
δεν μπορώ να σε δω,
μα παρέα μαζί ξενυχτάμε.
Μα παρέα μαζί ξενυχτάμε...