Σ’ένα κήπο χιονισμένο
ένα δέντρο ξεχασμένο
κλαίει με τα φύλλα του
Αν αγάπησες διαβάτη
κι είδες τη ζωή σου στάχτη
με αγάπη μίλα του
Έχουν φωνή τα δέντρα
και σου λένε μες στο φως
είναι αίμα η αγάπη
είναι αίμα είναι πάθος
είναι ο Θεός
Μες στου κόσμου τα συντρίμμια
με αλήτες και αγρίμια
σαν τα δέντρα ρίζωσα
Κι αν βαφτίσεις το κορμί μου
κι αναστήσεις τη ψυχή μου
να το ξέρεις γλίτωσα
Dieser text wurde 677 mal gelesen.