dün yine özledim diye ağladı gök yüzü
yine aklımdasın diye yıldırım düştü
seni sevdim diye özletmenmi lazımdı gülüşünü
seni sen yokken de varsın gibi sevdim ben özellikle gülüşünü
sen benden ayrılınca dert oldu diğer adım
yazmak nedir bilmezken şimdi yazar oldum
kağıt kalem ile birleşince dersim sen oldun
sözlerim sert değil ama anlıyana hüzün oldum
seni sevdim göz yaşlarım sel oldu
ama gidişin bana mezar oldu şimdi bana vazgeç diyorsun ya
kolay olsa inan gülmeği seçerdim üzülmek çünkü hayatım oldu
başkasını seversin diyorsun ya sende kusur bulamadım kusurun gidişin oldu
sensizliğe barışamam
yaşadıklarımı yaşaman lazım anlatamam
yaşamak her insanın hakkı
ben sende yaşadım başkasında tat alamam
değerli olan gülmek değil
sevgiyi sen de tanımam
seni anlından öpüp
başka insanları yok gibi saymam
unutma ki
senin gözünde çirkin olan
sevenin gözünde dünya güzelidir insan
yemin ederim sıkıldım artık şu dünyadan
al beni azrail bu dünyadan
fazlasıyla doluyum bir okyanustan
içime ata ata gülemez oldum acılardan
artık hiç birşey tat vermiyor olumsuzluklardan
aydınlığım yok kara bulutlardan
ne yaptımda çekiyorum mutsuzluğu
içim acılar içinde yanan bir volkan
kime derdimi anlatsam
kim anlar bu siyahlardan
ölmek istiyorum yokmu sesimi duyan
kalk be azrail artık uyan
yaşamak istemiyor artık bu insan
dünya ile helalleşti şaban kaan
hadi kalk al beni bu dünyadan
bir ruh iki kalp var
hediyem olsun sana bu can