Μηλίτσα μου που άνθισες
και ντύθηκες στα άσπρα
και λάμπεις σαν τον ουρανό
που ‘ναι γεμάτα άστρα.
Εγώ είμαι γειτονόπουλο
θα φάω το πρώτο μήλο
μα θα το κόψω όμορφα
να μην αγγίζω φύλλο.
Όταν αέρας σε φυσά
και ακουμπάς τον φράκτη
απ’ τα κλωνιά σου θα πιαστώ
κι ας γίνουν όλα στάχτη
Εγώ είμαι γειτονόπουλο
θα φάω το πρώτο μήλο
μα θα το κόψω όμορφα
να μην αγγίζω φύλλο.
Αυτά σου τα καμώματα
που σιέσαι και λυγιέσαι
θα ‘ρθει καιρός μηλίτσα μου
να κλαις και να χτυπιέσαι.
Εγώ είμαι γειτονόπουλο
θα φάω το πρώτο μήλο
μα θα το κόψω όμορφα
να μην αγγίζω φύλλο.