Μέρα και νύχτα οι γιατροί
μάνα μου δε μ’ αφήνουν,
όλο με βασανίζουνε
κι ελπίδες δε μου δίνουν.
Μάνα μου διώξε τους γιατρούς
κι άσε με να πεθάνω,
αφού είν’ ο κόσμος ψεύτικος
τι θέλεις να σου κάνω.
Μάνα μη λυπηθείς γι’ αυτό
κλάψε να ησυχάσω
ήταν της μοίρας μου γραφτό
τα νιάτα μου να χάσω.
Πόνος στο στήθος δυνατός
τον βήχα δεν αντέχω,
μάνα μου μη σου τρων’ λεφτά
αφού ζωή δεν έχω.
Μόνο να πεις στους φίλους μου
όσοι με αγαπούνε,
να `ρχονται μάνα μου γλυκιά
να σε παρηγορούνε.
Δε θέλω πια να βρίσκεσαι
με μάτια βουρκωμένα,
αυτά είναι μανούλα μου
της τύχης τα γραμμένα.
Dieser text wurde 306 mal gelesen.