Απόψε με, απόψε με παντρεύουνε
κι έλα να σε, κι έλα να σε φιλήσω
δυο λόγια φως μου, δυο λόγια φως μου να σου πω
να σ' αποχαιρετίσω.
Έλα να κλάψωμε μαζί
τη μοίρα την κακιά μας
που μας χωρίζει ζωντανούς
δίχως το θέλημά μας.
Να παντρευτώ, δεν ήθελα
και πάντα τους αρνιόμουν
την άρρωστη τους έκανα
και τους, και τους παραπονιόμουν.
Η μάνα μου, η άπονη
ένα πρωί στη βρύση
για μένα λόγο έδωσε
χωρίς να με ρωτήσει.
- Αχ κακούργα μάνα.
Τα βράδια τώρα κάθομαι
αντάμα με, αντάμα με τον πόνο
κι εσένα συλλογίζομαι
και κρυφομαραζώνω.
- Γεια σου Ρίτα. Γεια σου Αποστόλη μου.