Πάλι σ’ ένα μπαρ μετρώ τον πόνο
στο ποτό σε βλέπω και θυμώνω
όσα μου ‘πες χτες μοιάζουν αστεία και υπερβολές.
Χάνεσαι τη μέρα στο γραφείο,
γράμματα αφήνεις στο ψυγείο,
δώσ’ μου λίγο χρόνο να σε νιώσω, να σ’ ερωτευτώ.
Ό,τι μας ενώνει κόβεται στα δυο,
μοιάζω θεατής στο έργο κι όμως πρωταγωνιστώ.
Πάντα σ’ αγαπώ, πάντα σε ζητάω
πάντα θα ‘μαι εδώ πιο πολύ να λαχταράω
τις κρυφές σου τις χαρές,
όλες είναι δυνατές, όταν θες…
Κρύβεσαι καρδιά μου κι όσο αντέξεις
όσο μακριά μπορείς να τρέξεις
θέατρο σκιών είναι η αγάπη όταν κουραστείς.
Είναι η συνήθεια μεγάλη
μα η τρικυμία φέρνει ζάλη
άντεξε καρδιά μου μη μου σπάσεις, μη μου γκρεμιστείς.
Ό,τι μας ενώνει κόβεται στα δυο,
μοιάζω θεατής στο έργο κι όμως πρωταγωνιστώ.
Πάντα σ’ αγαπώ, πάντα σε ζητάω
πάντα θα ‘μαι εδώ πιο πολύ να λαχταράω
τις κρυφές σου τις χαρές,
όλες είναι δυνατές, όταν θες…