Πού’ ναι τα όνειρα που κάναμε;
Γιατί τα αφήνουμε μισά,
ύστερα απ’όλα όσα ζήσαμε;
Γιατί να ζούμε χωριστά;
Μήπως δεν το προσπαθήσαμε,
μωρό μου, αρκετά
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ
δεν ξεκολλήσαμε.
Πού’ ναι τα λόγια που ψιθύριζες
όταν με είχες αγκαλιά;
Και τα φιλιά που με πλημμύριζες,
πες μου πού πήγαν όλα αυτά;
Μήπως δεν το προσπαθήσαμε,
μωρό μου, αρκετά;
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ
δεν ξεκολλήσαμε.
Θα’ θελα πολύ
να’ μαστε μαζί
τα επόμενα εξήντα χρόνια,
κι ύστερα μπορείς
να με βαρεθείς,
η αγάπη δεν κρατάει αιώνια
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ
δεν ξεκολλήσαμε.