Καταδικασμένος μες στην κοινωνία
και κατατρεγμένος στον ντουνιά
βάσανα, φαρμάκια, πίκρες κι αγωνία
από μιας γυναίκας απονιά.
Απ’ της γυναίκας την οργή
με δάκρυα πότισα τη γη.
Ήταν στη ζωή μου η καταστροφή μου
κι όμως πάλι ψάχνω να τη βρω
κι αν γυρίσει πίσω θα τη συγχωρήσω
για να τη μισήσω δεν μπορώ.
Απ’ της γυναίκας την οργή
με δάκρυα πότισα τη γη.
Dieser text wurde 218 mal gelesen.