Τα δάκρυα νέρωσαν απόψε το κρασί μου
και η νύχτα μοιάζει πάλι σαν λιποθυμιά.
Δεν θα μεθύσει όπως πριν η θύμηση μου
και δεν θ’ αλλάξει απόψε χρώμα η ερημιά.
Άσε τα γκρίζα σου και κοίτα με στα μάτια
στο δρόμο η ελπίδα μου σε σένανε με πάει.
Και οι στιγμές που γίναν χίλια δυο κομμάτια
η κάθε μια μόνο εσένανε ζητάει.
Το γέλιο έσβησε μες στων ματιών την άκρη
μα ο κόσμος όμορφος μ’ αγάπη έχει ντυθεί.
Μα εγώ από τα χείλη σου σκουπίζω ένα δάκρυ
πάνω στο στόμα σου καυτό που ‘χει χυθεί.
Άσε τα γκρίζα σου και κοίτα με στα μάτια
στο δρόμο η ελπίδα μου σε σένανε με πάει.
Και οι στιγμές που γίναν χίλια δυο κομμάτια
η κάθε μια μόνο εσένανε ζητάει.