Δυο λογάδ’ και δυο καμμένα
και καμμένα τριαντάφυλλ λώλα
Λόλα!
Και περνούν και πίνουν και διαγράφουν
τη γενικο κεντρικο στεγανή αρτηρία του εγκεφάλου μου
και κοσκινίζουν τα λεπτοκαμωμένα μου καπρίτσια.
Μ’ ένα ύφος δήθεν τάχα
δήθεν τάχα ουρανόθεν μάννα.
Μάνα!
Και περνούν...