Όταν ήμουνα μικρός
στα όνειρά μου πάντα ερχότανε
ένας άσπρος αετός
με κοιτούσε και θυμότανε.
Όταν ήμουνα μικρός
μες στα κύματα δε μ’ ένοιαζε
αν ο κόσμος είναι απλός
ή αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε.
Διαμαντένιος ο ουρανός,
τ’ άστρα στα μάτια της γυαλίζανε.
Διαμαντένιος ουρανός,
κάτι φωνές μου ψιθυρίζανε.
Αν κατάλαβα ακριβώς
μου `πε πως δε θα ξαναρχότανε.
Ο πρώτος κεραυνός
από μακριά ακουγότανε.
Έγινα βροχοποιός
γιατί τα δάκρυα στερέψανε.
Πάλι αστράφτει, κοίτα φως.
Νιώθω σαν να με μαγέψανε.
Έρχεται ο βροχοποιός
πες του πως τίποτα δε χάθηκε.
Μη λυπάσαι, κλαίει αυτός
από έρωτα τρελάθηκε.
Έρχεται ο βροχοποιός
γιατί τα δάκρυα στερέψανε.
Πάλι αστράφτει, κοίτα φως.
Νιώθω σαν να με μαγέψανε.
Όταν ήμουνα μικρός
όλοι λένε πως ξεχνιόμουνα
στη βεράντα εκεί στο φως
με κοιτούσες που κοιμόμουνα.
Dieser text wurde 331 mal gelesen.