Τα ξημερώματα λόγια κι ονόματα,
αλκοόλ και δάκρυα μες στο γυαλί.
Κι εσύ παράπονο πάνω στα χείλη μου
που σ’ αποθύμησα τόσο πολύ.
Να γινότανε, λέει, να γυρνούσες για πάντα
να γίνει η φωνή μου αγάπης μπαλάντα.
Να γυρνούσες μονάχα για μια νύχτα ακόμα
να γίνω τραγούδι στου κόσμου το στόμα.
Τα ξημερώματα λόγια κι ονόματα
και τα παράπονα νυχτερινά.
Μες στο ποτήρι μου αλλάζεις χρώματα
κι ύστερα χάνεσαι στο πουθενά.
Να γινότανε, λέει, να γυρνούσες για πάντα
να γίνει η φωνή μου αγάπης μπαλάντα.
Να γυρνούσες μονάχα για μια νύχτα ακόμα
να γίνω τραγούδι στου κόσμου το στόμα.