Η ζωή μας μαυρισμένη
κι η καρδιά μας τρυφερή
μουδιασμένη, μουχλιασμένη
μες στ’ ανήλιαγο κελί.
Ξεκλειδώνουν και κλειδώνουν
μα η καρδιά μας λαχταρά
τους συντρόφους που παλεύουν
για να σπάσουν τα δεσμά.
Φυλακές, κρεμάλες, δίκες,
την ορμή μας δε λυγούν
θα ανατείλει κάποια μέρα
οι λαοί να κυβερνούν.
Dieser text wurde 399 mal gelesen.