Μπορώ να ορκιστώ στο μικρόφωνο αυτό
αν διάλεγα μόνος μου το ιδανικό
θα ήσουν εσύ ο μόνιμος στόχος.
Το μυαλό επιμένει να σ’ εκδικηθώ
οι παλμοί μου μειώνονται κάθε λεπτό
θα πατούσα γερά αν έφευγα πρώτος
Το πάλεψα να δω λογικά
ας έπνιγα το χθες με ποτά,
λίγους μηνές μετά
μ’ έχει πάρει από κάτω,
η αγάπη είναι βουτιά στο κενό
την κάναμε μαζί μα εγώ
πριν να πιάσω ουρανό
βρήκα θέση στον πάτο
σ’ έχω ανάγκη εδώ
μ’ έχει πάρει από κάτω.
Αν ήταν ντυμένη μ’ ατσάλι η καρδιά
αν έπιανε η σκέψη δική σου σκουριά
θα έμοιαζε απλό τα πάντα να σβήσω,
μόνο αν ήταν το αντίο αστείο κακό
μια λέξη που σβήστηκε απ’ το λεξικό
θα μπορούσα να βρω τον λόγο να ζήσω.