Τα παλιά τα χρόνια ήτανε ωραία
Τα αισθήματα αθώα ειλικρινά
Τότε ο έρωτας βαρούσε ακαριαία
Και τα πάντα λειτουργούσαν πιο σωστά
Ένας γέρος μου ’χε πει στο καφενείο
Να αγαπήσεις δυνατά μη φοβηθείς
Να ’χεις πάντα την καλή σου στο πλευρό σου
Και σαν άντρας στο κορίτσι να φερθείς
Και σ’ αγάπησα πιο πάνω απ’ τη ζωή μου
Και προσπάθησα σπαθί να ξηγηθώ
Μα με πέθανες στο τέλος κι είναι κρίμα
Ακατάλληλη γυναίκα ν’ αγαπώ
Και σ’ αγάπησα πιο πάνω απ’ τη ζωή μου
Και σαν κύριος σου ξηγήθηκα σπαθί
Μα με πέθανες στο τέλος κι είναι κρίμα
Ακατάλληλη γυναίκα να ’σαι εσύ
Τα παλιά τα χρόνια ήτανε ωραία
Τα ρομάντζα ήταν μόδα εποχιακή
Δυο καρδιές που συναντιόντουσαν τυχαία
Μέχρι τέλους προχωρούσαμε μαζί