Όχι, δεν ξέρω πώς αναπνέω, δεν ξέρω πώς ζω.
Δεν έχω σπίτι, δεν έχω προίκα, ούτε οδηγό
μα έχω φτάσει ως εδώ.
Όχι, δεν ξέρω πώς να μιλάω, πώς να φερθώ.
Δεν ξέρω τέχνη, δεν ξέρω λάθος, ούτε σωστό.
Μα ξέρω πως σ’ αγαπώ, γι’ αυτό μη φεύγεις, μείνε μαζί μου.
Για σένα θα `φτανα εγώ πιο πάνω κι απ’ το Θεό
κι όχι, δεν έχω Θεό, μα έχω εσένα για να πιστεύω
και ξέρω πως σ’ αγαπώ, το μόνο που ξέρω εγώ.
Όχι, δεν ξέρω πώς να γελάω, πώς να κοιτώ
δεν έχω χρόνο, δεν έχω χρήμα, ούτε λεπτό,
όμως τα λίγα μετρώ.
Δεν ξέρω κάτι άλλο ν’ αξίζει κι αν θα το βρω.
Δεν έχω ψάξει, αν κάτι αλλάξει δε θα το δω.
Δε θα με ξέρει κι αυτό