Μαυρίσανε τα χέρια μου
στα χώματα να ψάχνω
για χαλασμένα όνειρα
και λόγια πεταμένα.
Με τα κουρέλια μιας ζωής
τα ρούχα μου να φτιάχνω
να τα φορώ να μην ξεχνώ
τι θέλω από μένα.
Να μην ξεχνώ πως έχω γύρω μου φωτιά
και πάει να κάψει της ζωής μου τ’ ακριβά.
Να μην ξεχνώ πως έχω μέσα μου βαθιά
φτώχια που δεν την αγοράζουν τα λεφτά.
Φαγώθηκαν τα χέρια μου
γερή σκουριά να τρίβω
να βρω ασήμι στεναγμό
και φιλντισένιο δάκρυ.
Περιουσία μιας στιγμής
στην τσέπη μου να κρύβω
μα στου γκρεμού να μην ξεχνώ
πως στέκομαι την άκρη.