Νύχτωσε πάλι μοναξιά
σε μια γωνία ένα παιδί κρυώνει,
σ’ άδειο παγκάκι ξαπλώνει χωρίς αγκαλιά
και η ψυχή του αισθάνεται μόνη.
Μα δεν θ’ αφήσω αυτό να συμβεί
θα στείλω πνοή να διώξω τον πάγο
κι όταν στον ύπνο του πιάνει βροχή
θα είμαι εκεί τα όνειρά του ν’ ανάβω.
Καληνύχτα σ’ αυτούς που μας σκέφτονται
σε όσους όνειρα δεν κάνουν,
ψάχνουν φάρους που ποτέ δεν έρχονται
την καρδιά τους λίγο να ζεστάνουν.
Καληνύχτα, καληνύχτα.
Σύννεφα γκρίζα αμφιβολία παντού
πατρίδα ξένη και τόπος γυμνός,
χαμένο βλέμμα κι ο κόσμος τριγύρω σκληρός
για ένα παιδί που απλά γεννήθηκε αλλού.
Μα απόψε θα είμαι η δική του φωνή
και δε θα χαθεί στου κόσμου το ψέμα,
θα ’μαι η ελπίδα που αύριο θα βρει
και θα οδηγεί τα όνειρά του στο τέρμα.