Άιντε ρε μάνα πως μπορείς,
να σου καρφώσουν στην καρδιά.
Σφήνες τα ίδια σου παιδιά,
και πάντα να τους συγχωρείς.
Άιντε ρε μάννα πως μπορείς.
Εσύ ρε μάνα γέννησες, γιατρούς και δικηγόρους,
πολιτικούς Επίσκοπους, και όλους τους εμπόρους.
Εσύ τον ίδιο το Χριστό, μας έφερες στο κόσμο,
και μοσχοβόλησε η Γη, φασκόμηλο και δυόσμο.
Εσύ 'σουν που ξενύχταγες, πάνω απ' το προσκεφάλι,
με γιατροσόφια έδιωχνες, το πυρετό και ζάλη.
Τη μέρα μας μαγείρευες, κι ας είχες μαύρο χάλι,
άιντε ρε μάννα να κι εμείς, πίκρες με το τσουβάλι.
Άιντε ρε μάνα πως μπορείς,
πες μας τον τρόπο να χαρείς.
Σου φεύγουμε νωρίς νωρίς,
κι όλο γυρεύεις να μας δεις.
Άιντε ρε μάννα πως μπορείς.