1. Verse
Başlıyorum bir parçaya daha tüm karamsarlığımla
Dert ortağım kalemim şimdi başladı ağlamaya
Gözyaşlarım beyaz değil benim, mavi-siyah mürekkebim
Kağıdımı hergün mürekkebimle beslerim
-
Kafamın karışıklığından bu kadar huzursuzum
Yorgunum nedensiz ve de aylardır uykusuzum
Dört duvar odamdan çıkmayıp saatlerce düşünmekten
Saçlarım bile dökülmeye başladı doğrusu
-
Bu aralar çok doluyum her şeye göz yummaktan
Bu aralar çok doluyum her yapılanı alttan almaktan
Bundan sonra işime gelmeyene eyvallah
Bundan sonra uğraşamam kimseyle (eyvallah)
-
Odamın karanlığı oldu benim en büyük aydınlığım
Sadece, sabah camdan vuran güneş karanlığı bastırır
Aslında bu durumdan oldukça da rahatsızım
Ama illa ki bir şey keyfimi kaçırmalı
Nakarat:
Alıştım artık mutsuzluğumla mutluyum
Alıştım arık huzursuzum ama suskunum
Alıştım artık nedense ben hep suçluyum
Alıştım artık nedense ben hep suçluyum. (x2)
2. Verse
Yaşıyorum sanki kendim için değilde başkaları için
Ne için tanrım beni bu kadar mutsuz edişin
Ne biçim bir ruh halindeyim anlamış değilim
Ne yapmalıyım her şeyin yoluna girmesi için
-
Yazarak buldum ben yolumu rahatsızlığımı anlatarak
Yok çünkü gerçekten derdimi dinleyen bir arkadaş
Olamaz kimse bir parça kağıt gibi biri
Kalemi bıkmadan sıkılmadan dinleyen biri gibi
-
Hep dürüstlüğünden kaybeder Ömer derbeder
Güvendiğinden kaybeder Ömer içine hapseder
Önemsedikçe kaybeder Ömer hayata küfreder
Memnun olmasak ta ölmedikçe hayat devam eder
-
Dediğim gibi alıştım ama dik durmayı başardım
Yüzümde sahte gülümsemeyle daha ne kadar yaşardım
Takmadan hiç bir şeyi bir insan nasıl yaşar
Yapamam ben mutluluk beni aşar
Nakarat:
Alıştım artık mutsuzluğumla mutluyum
Alıştım arık huzursuzum ama suskunum
Alıştım artık nedense ben hep suçluyum
Alıştım artık nedense ben hep suçluyum. (x2)