Είναι η ζωή μου πέλαγος
απέραντο για μένα
τα χρόνια μου τα πέρασα
σκληρά φαρμακωμένα.
Κάθε μέρα που περνούσε
πιο πολύ με τυραννούσε.
Κάθε μέρα που περνούσε
πιο πολύ με τυραννούσε.
Κι όμως εγώ περίμενα
κι έλεγα δεν θ’ αργήσει
να βγει μέσα απ’ τα σύννεφα
ο ήλιος να φωτίσει.
Κάθε μέρα που περνούσε
πιο πολύ με τυραννούσε.
Κάθε μέρα που περνούσε
πιο πολύ με τυραννούσε.
Ήρθες και όλα άλλαξαν
η ευτυχία φτάνει
γιατί η καρδιά μου άραξε
σε σίγουρο λιμάνι.