Πότε πότε θα `ρχομαι
Να ξαπλώνω δίπλα σου
Κι έτσι θα το δέχομαι ό,τι και αν μου λες
Πότε πότε θα `ρχομαι να ξαπλώνω δίπλα σου
Κι έτσι ανέχομαι κι άλλες προσβολές.
Τώρα τριαντάφυλλα ξερά είναι τα χάδια σου
Χαρτιά στο πάτωμα που γράφουν το όνομά σου
Εσύ με σκόρπισες μέσα απ’ τα χέρια σου
Μ’ εκανες λάθος μες στα λάθη της καρδιάς σου
Κι επηρεάστηκα, σπάστηκα, βιάστηκα
Δεν υπολόγισα εσένα κι όσα είχα
Μαζί σου ένιωσα, αγάπησα, υπήρχα
Για σένα υπήρχα
Πότε πότε θα `ρχομαι σ’ ένα παραλήρημα
Πάντα σε είχα στήριγμα μα είμαι στο κενό ’
Πότε πότε θα ρχομαι
να φιλώ το στόμα σου
Και ας με βρίζεις που έβαλα τέλος ξαφνικό
Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι αλλιώτικα
Σε αγαπάω μη με εγκαταλείπεις