Μες στην καρδιά μου σ’ έβαλα
μόνιμη κληρονόμο,
όμως την πούλησες κι αυτή
και μ’ άφησες στον πόνο.
Κι εδά δεν έχω μπλιο καρδιά
στην έκανα χαλάλι,
σβήσανε και τα όνειρα
δεν έμεινε ψιχάλι.
Ένα τσιγάρο άναψα
και ο καπνός του καίει
έκατσα και λογάριασα
τα λάθη και ποιος φταίει.
Με την ψυχή να αιμορραγεί
να γίνεται κομμάτια
και μια σου λέξη να ζητά
με αντάλλαγμα παλάτια.
Αφού καημοί και πόνοι
κι όξω να ρίχνει ο θεός βροχή
με το δικό του δάκρυ
λες και λογάριαζε κι αυτός
κάποια δικά του λάθη.
Κι όξω να ρίχνει ο θεός βροχή
με το δικό του δάκρυ.
Χαρώ σε γιασεμί μου
μύρισε νυχτολούλουδο
και τα δεντρά απ’ τον κήπο
και καλοκαίρι εμπήκε ναι,
να ‘ξερα δεν σου λείπω.
Μύρισε νυχτολούλουδο
και τα δεντρά απ’ τον κήπο