Μια κόρη από την Αμοργό
γαϊτάνι, γαϊτανάκι μου
να ταξιδέψει θέλει
γαϊτάνι μου πλεμένο.
Να ταξιδέψει δεν μπορεί
να λάμνει δεν ηξεύρει
δίνει σαράντα δυο φλουριά
ναύλο του κεφαλιού της
κι άλλα σαράντα τέσσερα
να πάει με την τιμή της.
Μα σαν απολαργάρασι
δυό μίλια απ’ το λιμιώνα
εποδιαντράπη ο ναύκληρος
κι ήπλωσε προς την κόρη
κι η κόρη από την εντροπή
ήπεσε λιγωμένη
κι έπιασα και τη ρίξασι
στον κόλπο της Αττάλειας.
Βγήκαν οι Ατταλιώτισσες
και στέσαν μοιρολόι
"Για δέ κορμί, για καμουχιά
και μέση και γιορντάνι
για δέ μασουροδάχτυλα
για το μαργαριτάρι".