Στην ακρογιαλιά μονάχος
κάθομαι και σκέφτομαι
γιατί έφυγε, πού πήγε
και μονάχο με άφησε.
Όταν παίρνει και νυχτώνει
μεγαλώνει ο πόνος μου
αξημέρωτα τα βράδια
κλαίω πάντα μόνος μου.
Στην ακρογιαλιά κι απόψε
πάλι μόνος έκλαψα
και στην άμμο το όνομά της
κάθισα και έγραψα.
Dieser text wurde 286 mal gelesen.