Ζούσα μέσα στην ανία στο δωμάτιο το ψυχρό
μια κιθαρα συνοδεία να ξοδεύω τον καιρό
είχα βρει ισσοροπία το τηλέφωνο χτυπα
μια φωνη τοσο οικεία ενός φίλου με ξυπνά
Sorry φίλε που είναι λίγο αργά
κάνω πάρτυ και νομίζω σε αφορά...
έμοιαζε λίγο αστείο που ’ρθε τοσο ξαφνικα
βγήκα έτσι μέσ’ στο κρύο, περπατούσα βιαστικά
κι έφτασα κοντά στα φώτα κι είδα εκείνη από παλιά
να χορεύει με έναν άλλο χρόνια τώρα αγκαλιά
Sorry φίλε, μη το πάρεις στραβά
δικαιούμαι αυτό το μπλουζ και φεύγω μετά
Κι έτσι βρέθηκε στην αγκαλιά μου,
κι αυτός λοξά με κοιτούσε
μα εγώ είχα φύγει απ’το κορμί μου
κι η ζωή μου όλη πίσω γυρνά
Sorry ήρθα, έτσι τόσο αργά
ας χορέψουμε αυτό το μπλουζ για μια φορά σωστά
και θα φύγω μετα για τελευταία φορά