Την νύκτα όλην άγρυπνος, νύκτα μακράν χειμώνος,
ο ναύτης προ του κύματος, σιωπηλός και μόνος,
τηρεί τον ουρανόν, ενώ αβύσσους διαβαίνει
και την χρυσήν ανατολήν ανήσυχος προσμένει.
Ομοίως σ`επερίμενα να έλθης χθες, ομοίως!...
Μακράν σου είναι έρημος και αφεγγής ο βίος.
Προ της εικόνος του Χριστού ο ευσεβής ο κύπτων
και αμαρτίας λογισμόςεντός του στήθους κρύπτων,
με ποταμούς τους πόδας του δακρύων καταβρέχει
και η ψυχή του σπαραγμόν και πόνον πολύν έχει.
Ομοίως η καρδία μου θερμώς σ`επικαλείται
και διά σε πάσαν χαράν του κόσμου απαρνείται.