Μια σημύδα σ’ ένα δάσος
αγαπούσε τρυφερά,
το μικρό το ποταμάκι
που στα πόδια της κυλούσε.
Αχ κρυστάλλινο νερό,
φεύγεις πας με τον καιρό.
Με το νου μου ταξιδεύω
πάω σε χώρες μακρινές,
θα’ θελα να’ρθώ μαζί σου
μα είναι οι ρίζες μου βαθιές
Dieser text wurde 395 mal gelesen.