Παλιά η ταινία, σκουριασμένη, καμένη.
Τα ίδια πρόσωπα να παίζουν, στις ίδιες τις σκηνές.
Μου λες δεν πάει άλλο, στο δρόμο τον μεγάλο.
Φοράς στραβά τη μπλούζα. Μοιάζει η πόλη χαβούζα.
Και τρέχεις.
Μες στην εφημερίδα, φαΐ μισή μερίδα.
Κι έχει μισογραμμένο ένα σύνθημα κρυμμένο. Που πονηρά σου το πετάξαν.
Το νου σου ρε!
Παλιά η ταινία, μπαλωμένη, ραμμένη.
Δεν αλλάζουν τα πρόσωπα. Δεν αλλάζουν οι σκηνές.
Φρένο στην κατηφόρα, δεν έχεις. Πάρε φόρα.
Και φτιάξε μια ζωή, καινούρια απ’ την αρχή. Σου πουλάνε και πνεύμα.
Το νου σου ρε! Το νου σου!
Γιαπί και πηλοφόρι, με σχισμένο πανωφόρι.
Στο δρόμο ζητιανεύεις, μεροκάματο γυρεύεις για λίγο ψωμί.
Το νου σου!
Παλιά η ταινία, χιλιοπαιγμένη!
Κολλημένες οι σελίδες, στις ίδιες τις σκηνές.
Σε γέμισαν σκουπίδια με πολιτικά παιχνίδια.
Κι εσύ μέσα στη γυάλα κάνεις όνειρα μεγάλα. Και τα ξεχνάς όλα.
Το νου σου ρε!
Σου παίρνουνε το σπίτι, σε λένε και αλήτη.
Παραμύθια και παζάρια, την τύχη σου στα ζάρια ψάχνεις να βρεις.
Τι να κάνεις; Το νου σου όμως ε!
Παλιά η ταινία, σκουριασμένη, καμένη.
Τα ίδια πρόσωπα, στις ίδιες τις σκηνές.
Σου λένε χειροκρότα κι αν θέλεις πάνε ρώτα.
Εγώ θα σε στηρίζω και μετά θα σου σφυρίζω κλέφτικα.
ΧΑ ! Το νου σου ρε!
Κι εσύ μου λες το βράδυ: -Θα μπω μες στο κοπάδι.
Τα πράγματα είν’ ωραία, σε θέλω για παρέα.
Ρε άντε τράβα από `δω! Το νου σου. Το νου σου ρε!
Δεν αλλάζουν τα πρόσωπα φίλε. Δεν αλλάζουν οι σκηνές!