Με πήρε μία πόρνη λυπημένη για παρέα.
Μου είπε: -Πάμε προς τα εκεί, θα είναι ωραία.
Θα έχει τραγούδια που σ’ αρέσουν.
Θα έχει ομορφιές.
Μου είπε: -Ότι θες θα σου χαρίσω.
Για μια στιγμή έξω από εδώ θέλω να ζήσω.
Μες στο δικό σου παραμύθι.
Μες στις δικές σου τις χαρές.
Κι αν κουραστούμε απ’ το φεγγάρι που θολώνει,
έχω στο σπίτι ένα κόκκινο σεντόνι.
Θα σε σκεπάσω και η ανάσα μου θα καίει,
ότι αγαπούσες μέχρι χθες.
Πέρασα νύχτες με θεούς και με χαμένους.
Με τιμωρούς. Με στριμωγμένους.
Και μες στα χέρια μου αφήνομαι.
Να με προσέχεις και να με θες!
Μες στη σιωπή και μες στο δάκρυ.
Μία γριά τσιγγάνα εκεί στην άκρη,
να με φωνάζει.
Να με κοιτά.
-Μη με φοβάσαι και το δρόμο σου αλλάζεις.
Βλέπω στα μάτια σου, πως δεν τρομάζεις.
Ότι σηκώνει αλητεία…,
έχει ομορφιά.
Δώσ’ μου το χέρι να σου πω για το θεό σου.
Σου έστειλε δίπλα σου το φύλακα άγγελό σου.
Μα δεν μπορεί πια να πετάξει.
Του έχουν τσακίσει τα φτερά.
Έχει σημάδι στο κορμί του χαραγμένο.
Και με γυναίκας φορεσιά, τον έχουνε ντυμένο,
τόση ώρα δεν το βλέπεις:
Το χέρι σου κρατά.
-Γριά τσιγγάνα, τι είναι αυτά και τι μου λες:
Για παραμύθι είναι καλό, μα ήρθε από το χθες.
Εγώ απόψε για παρέα ξενυχτάω.
Τι τα γυρεύεις και τι τα θες;
Τότε η γυναίκα έφυγε από κοντά μου.
Δε σταματούσαν ξαφνικά τα δάκρυά μου.
Κι έτρεξα πίσω της τρελός, να της φωνάζω:
-Πες μου τι θέλεις; Πες μου που πας:
Κρυμμένη πίσω στη γωνιά με περιμένει.
Με ρίχνει κάτω η αγκαλιά της και με “δένει”.
Και το σημάδι που είχε πάνω στο κορμί της,
μου είπε: -Παρ’ το φυλαχτό να το φοράς!
Αλλάζει πρόσωπα όταν θέλεις η Αγάπη
και δυο φτερούγες ξαναβγαίνουνε στην πλάτη.
Με ένα χαμόγελο γυρνάει και μου λέει:
-Θα σε προσέχω πάντα, μη με ξεχνάς!