Αχ, βλέπω την υδρόγειο, γυρίζει σαν τρελή,
ψάχνω την Κορέα κι απορώ πάρα πολύ,
σκέφτομαι πως είσαι μακριά μου,
λύπη βομβαρδίζει την καρδιά μου,
βλέπω την υδρόγειο, μιλώ, παραμιλώ,
πού ’σαι, άνθρωπέ μου, πε μου, σε παρακαλώ,
μέσα στη χακί σου τη σκελέα,
μέσα στον Κορέο και στη Κορέα.
Μακριά, στην Κορέα, θα σου κρατώ παρέα
με γράμματα, που για έρωτα θα λένε, θα λένε,
στο μέτωπο μόνος ο κίτρινος πόνος
θα κάνει τα ματάκια σου να κλαίνε, να κλαίνε,
όμως, σ' το ’χω, αλήθεια, ορκιστεί,
θα σε περιμένω νικητή
κι όταν θα 'ρθεις από την Κορέα, Κορέα, Κορέα,
κι όταν έρθεις από την Κορέα, θα σου το πω στ' αυτί.
Εκεί, στην Κορέα, δεν έχω ιδέα,
σου γράφω ερωτόλογα και γλύκες, και γλύκες
χαρτί και μελάνι κι η φλόγα που φτάνει,
να δώσεις μάχες για μεγάλες νίκες, ναι, νίκες.
Κι όταν θα γυρίσεις νικητής,
θα σε περιμένουμε κι οι τρεις
και μπορεί να γίνει της Κορέας, Κορέας, Κορέας,
βούιξαν Παγκράτι και Καρέας,
πως θα μας παντρευτείς.