Son kararı vermeden bir kez daha afalladım
Ümitsizlik yan cebimde derin uykuya daldım
Kalktığımda anladım ki değişen bir şey yok
Açtığım bu gözlerim pişmanlığın iç sesi
Eşleşirdim kabusla ben gecemde kan kusarak
Kutlardım fakirliği duyardım ses tonlarca
Hiç birine aldırma amaçları kandırmak
Aldırış etmedikçe nefret artar yalnızsan
Durup üşürdün susup düşün dur ve düş kur
Kaç kura çekildi kazanabilmen için ve
Her defasında yenik düştüğün bu biçimler
Geçimsiz içli iç sesinle eşsizdir eşsizce
Dışından konuşsaydın yıkılırdı dünyalar
Sus sesinden anlayacaklar feryatlar
Bütün hikayen tamam fer feci de
Sessiz bir sestin karanlık çökünce
Nakarat
Korkularından korkmak nasıl bir şey bil bakalım
Yalnızlıktan solmak neye yarar gör bakalım
Her geçen dakika yaklaşır ölüm doğru şıkkı seç yakınıp
Düşüncelerinde bir hiçliğe düş adamım, düş adamım..
Bir dramla on selam verdim geçerken ani
Hareketlendi lodosla yalnız çok fani
Bariz sevmediğim şeylere direnirken geçen
Bir yolcuya sorduğum adreste şahitler
Hepsi sanki kahin insanların sen de dahil
İbresini son noktasında gördüğüm şey cahillik
Ensesinden çektiğim şımarık çocuk gibi hep
Her şeyden habersiz ve gün geçtikçe sakin
Bir yol gördüm ufukta sessizdi çözümdü sanki
Lakin bulduğum elde avuçta sıfırdı
Ruhun dışarıya aktarırken içindeki her hali
Sanki böylesi daha iyi içinden ne gelirse
Buna bir alamadan bin verdiğin de dahil
Neden hayat oyununda diğer insanlar galip hep
İçinde biriktirdiklerin de senle birlikte alim
Bir adam gibi başını okşuyor tecrübelerin narin