Κοίτα, λοιπόν, πόσα λάθη
έχουν γίνει, καλέ μου, με μας.
Άλλη ζωή έχω μάθει,
δεν μ’ αρέσει να με κυβερνάς.
Ανασαίνω,
γυρίζω στη βροχή,
καινούργια κάνω αρχή
κι ας είμαι μοναχή.
Ανασαίνω,
στους δρόμους περπατώ,
γελάω, τραγουδώ
κι αισθάνομαι να ζω.
Ανασαίνω,
γυρίζω στη βροχή,
καινούργια κάνω αρχή
κι ας είμαι μοναχή.
Ανασαίνω
και νιώθω σαν παιδί,
τριγύρω μου η ζωή
να ζήσω με καλεί.
Παίρνω λοιπόν την καρδιά μου.
Γεια χαρά σου και σ’ ευχαριστώ!
Δε θέλω τα όνειρά μου
με κανέναν να τα μοιραστώ.