Αδύνατον να κοιμηθώ
κι η ώρα είναι τρεισήμισι
μπερδεύτηκα κι αρπάχτηκα
με τη δική σου θύμηση
με τη δική σου θύμηση
κι η ώρα είναι τρεισήμισι
Της περασμένης μας ζωής
με ζώνουν τα φαντάσματα
κι εγώ σαν τον βρικόλακα
πλανιέμαι στα χαλάσματα
πλανιέμαι στα χαλάσματα
με ζώνουν τα φαντάσματα
Με την καλή σου την καρδιά
το σφάλμα μου συγχώρεσε
κοιτάζομαι και απορώ
τόσος καημός πού χώρεσε
τόσος καημός πού χώρεσε
το σφάλμα μου συγχώρεσε
Dieser text wurde 312 mal gelesen.