Ένα μικρό ναυτόπουλο αγάπησε και κλαίει
και με παράπονο πικρό στη μάνα του το λέει.
Μάγια μου 'χει κάνει μάνα κι είναι μάγισσα
το τιμόνι της καρδιάς μου της το χάρισα.
Δεν ξέρει μάνα ν’ αγαπά, μα ξέρει να παιδεύει
χωρίς βοτάνια μαγικά ξέρει να σε μαγεύει.
Μάγια μου 'χει κάνει μάνα κι είναι μάγισσα
κι έχει γίνει της καρδιάς μου καπετάνισσα.
Ο πόνος μου φουρτούνιασε, σαν κύμα θα με πνίξει
γιατί σε πέτρινη καρδιά άγκυρα έχω ρίξει.
Μάγια μου 'χει κάνει μάνα κι είναι μάγισσα
και στο βράχο της καρδιάς της εναυάγησα.