Μια Τρίτη σ’ εγκατέλειψα
νησί μου αγαπημένο,
τίς όμορφές σου ακρογιαλιές
και τις αγνές σου κοπελιές
νησί παραδεισένιο, νησί παραδεισένιο.
Κι όμως στιγμή δε σε ξεχνώ,
σε νοσταλγώ και σε πονώ,
κι όμως στιγμή δε σε ξεχνώ,
σε νοσταλγώ και σε πονώ,
κι όμως στιγμή, ποτέ, δε σε ξεχνώ,
σε νοσταλγώ και σε πονώ.
Νησί μου, λεβεντόνησο,
με τα ψηλά βουνά σου,
μια Τρίτη σ’ εγκατέλειψα
μα την καρδιά μου έσφιξα
κι έφυγα μακριά σου, κι έφυγα μακριά σου.
Κι όμως στιγμή δε σε ξεχνώ,
σε νοσταλγώ και σε πονώ,
κι όμως στιγμή δε σε ξεχνώ,
σε νοσταλγώ και σε πονώ,
κι όμως στιγμή, ποτέ, δε σε ξεχνώ,
σε νοσταλγώ και σε πονώ.
Χαρές και πλούτη απόχτησα
στα μακρυνά τα ξένα,
μα όσο καλά και αν περνώ,
με τρώει η σκέψη και πονώ
νησάκι μου για σένα, νησάκι μου για σένα.
Κι όμως στιγμή δε σε ξεχνώ,
σε νοσταλγώ και σε πονώ,
κι όμως στιγμή δε σε ξεχνώ,
σε νοσταλγώ και σε πονώ,
κι όμως στιγμή, ποτέ, δε σε ξεχνώ,
σε νοσταλγώ και σε πονώ.