Όνειρο περσινό σ’ έναν ξένο ουρανό,
σαν το πουλί να πετούσα μ’ εκείνον,
όνειρο φετεινό, άλλον έρωτα αρχινώ
λες κι έχω νιώσει γιατί έιν’ η ζωή μου εδώ, στη γη.
Να με κρατάς απ’ το χέρι,
να περπατάμε αγκαλιά,
όλος ο κόσμος το ξέρει,
δεν ξαναζεί η αγάπη η παλιά.
Πάψε ν’ ανησυχείς σαν Θεός της ενοχής,
ούτε αφορμή, ούτε αιτία σου δίνω,
μόνη μου ή μαζί, ίσιο βήμα, ίσιο γαζί
μα μην με βάζεις να πω, τώρα και πάντα θα σ’ αγαπώ.
Να με κρατάς απ’ το χέρι,
να περπατάμε αγκαλιά,
όλος ο κόσμος το ξέρει,
δεν ξαναζεί η αγάπη η παλιά.
Όλος ο κόσμος το ξέρει,
δεν ξαναζεί η αγάπη η παλιά
ποτέ ξανά, ποτέ ξανά.