Se, no stijlne aille båran
og det skjømmest mens æ ror.
Det bli blått ruint begge åran
førr en kaillkrok i en fjord.
No kjem skarven òg te skjærre.
Det e han, og det e æ
som e eillst i detta værre.
Skarven ror i lag med mæ.
Kveillen spørr, og kveillen svare.
Gjer mæ mangt å tenke på.
Tru kor lenge vi ska fare.
Derom vijl Vårherre rå.
Trygt å trø i lainn av båten
på et berg æ kaille mett.
Godt å høre godverslåten
og gå heim med glae skrett.
Dieser text wurde 415 mal gelesen.