Μια τιμωρία ο Θεός
μεγάλη μου `χει δώσει
στο όνειρο να `μαστε μαζί
και όταν ξυπνούμε όχι
Στην κλήνη σου καμιά φορά
αέρας αν φυσήσει
θα `ναι δικός μου στεναγμός
και να μην σε φοβίσει
Ποτέ μου να μη σε `βλεπα
πάλι θα σ’ αγαπούσα
γιατί μέσα στα όνειρά μου
συχνά σε συναντούσα
Όνειρο πάλι εγίνηκες
και είπες περαστική
μα εγώ σου ανοίγω την καρδιά μου
και έλα για πάντα μείνε
Μες το όνειρό μου σ’ έφερα
για να μου το στολίσεις
μα βρήκες τρόπο και σ’ αυτό
για να με βασανίσεις
Φαρμάκι δ'ωσ’ τε μου να πιω
δε θέλω μπλιό να ζήσω
μα να `ναι από τα χείλη σου
γλυκά να ξεψυχίσω
Που όταν θα δεις τη μάνα μου
μια μέρα μαυροφόρα
σκύψε και ρώτησέ τηνε
που είμαι αυτη την ώρα
Ήντα `χει φταίξει και πονεί
η μάνα που με γέννα
πεθαίνουν τα βάσανα
μα στέλνετα σε μενα
Σ’ αγάπησα πώς αγαπά
η μάνα το παιδί τσι
και που αν το χάσει κάποτε
τελειώνει η ζωή τσι
Ο χωρισμός σου μ’ άφησε
μες τη καρδιά μαράζι
μοιάζω με μάνα που έχασε
παιδί κι ανασταινάζει
Ο χωρισμός πολλές φορές
κάνει μεγάλα λάθη
σμίγει καρδιές αταίριαστες
κι αφήνει άλλες στα πάθη
Κερά σε ξένες αγκαλιές
ζούνε τα όνειράμας
Εσύ που ξέρεις και ξεχνάς
θέλω να μ’ αρμηνέψεις
πως να σε βγάλω απ’ ο την καρδιά μου
κι από τσι κρυφές μου σκέψεις
Εσύ ήσουνα που μου `λεγες
αν δε με ηδείς πεθαίνεις
τώρα γυρίζεις και μου λες
που μ’ είδες που με ξέρεις
Ποτέ δυο ξύλα του βουνού
δε μοιάζει το ένα στο άλλο
το ένα εικόνα γίνεται
και κάρβουνο το άλλο
Σαν μου `δωσες τη μαχαιριά
δώς μου και το βοτάνι
δώς μου και το χειλάκι σου
να το φιλώ να γιάνει..
Dieser text wurde 337 mal gelesen.