Ένα ταξίδι μακρινό
έχω στο νου μου μέσα
με τη φευγάτη σκέψη μου
βαρκάρη ε γιαλέσα.
Να μου φουσκώνει τα πανιά
του χρόνου τ’ αεράκι
πίσω να μένει η νιότη μου
σαν έρημο νησάκι.
Κι όπως γλιστρά στα κύματα
και φεύγει τ’ όνειρό μου
να συναντήσω κάποτε
κι εγώ το θάνατό μου.
Και κάθε που ροδίζει η αυγή
στις γειτονιές του κόσμου
να σεργιανά τα πέλαγα
σαν αύρα ο στεναγμός μου.
Dieser text wurde 317 mal gelesen.