Τι ειρωνεία είν’ αυτή
που μία πράσινη γραμμή
μακρυά απ’ τα πράσινα σου μάτια
με κρατάει
Κοιτάζω προς τον ουρανό
που μας σκεπάζει και τους δυο
η απουσία σου να ξέρεις
με πονάει
Δε σε ξεχνάω, δε σε ξεχνάω
για μια ματιά σου ώρες ατέλειωτες
τα σύρματα περνάω
δε σε ξεχνάω, δε σε ξεχνάω
και αν ψυχούλα γίνω
κι απ’ τον ουρανό θα σε ζητάω
σε αγαπάω.....
Φωτογραφίες σου κοιτώ
αχ Θεέ μου πόσο σ’ αγαπώ
δώσ’ μου φτερά πουλί να γίνω
να πετάξω
Και αν στα σύρματα πιαστώ
και δεν προλάβω να τη δώ
πες της γλυκά στ’ αυτί
πόσο την αγαπάω
Δε σε ξεχνάω, δε σε ξεχνάω
για μια ματιά σου ώρες ατέλειωτες
τα σύρματα περνάω
δε σε ξεχνάω, δε σε ξεχνάω
και αν ψυχούλα γίνω
κι απ’ τον ουρανό θα σε ζητάω
σε αγαπάω.....