Οι ώρες δεν περνάνε
Δεν περνάνε όσο δεν είσαι εδώ
Κι εγώ το ξέρω πως ποτέ μου
Πως ποτέ μου δε θα σε ξαναδώ, ποτέ μου
Πήγαινε στα bar να πιεις να ξεχάσεις
Το πήγαινες φιρί φιρί φιρί να τη χάσεις
Κανένας φίλος δεν μπορεί να σε βοηθήσει
Από τη μνήμη σου κανένας δε θα τη σβήσει
Το ξέρω και το παλεύω
Μα κάτι μέσα μου σ’ εκείνη με πάει
Συνέχεια σαν να τη βλέπω
Από μπροστά μου σαν σκιά να περνάει, συνέχεια
Ο χρόνος μοναχά αυτός όλα τα σβήνει
Μα ότι και να γίνει πάντα κάτι θα μείνει
Κάτι αργά αργά θα σιγοκαίει
Κάτι πάντα όμως την καρδιά σου θα καίει
Σαn να `μαι υπνωτισμένος
με κανέναν δεν επικοινωνώ
Σαn να `χει κάτι κλειδώσει
Τίποτα άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ
Πάλι θα γελάσεις πάλι θα κλάψεις
Μα αυτήν απ’ την καρδιά σου δεν μπορείς να τη βγάλεις
Κάτι αργά αργά θα σιγοκαίει
Κάτι μέσα στην καρδιά σου πάντα θα καίει
Μη μου λες πως δεν μπορώ να την ξεχάσω
πρέπει οπωσδήποτε πορεία ν’ αλλάξω
Να πάω παραπέρα σε μια καινούρια μέρα
Βαρέθηκα τη μοίρα μου να κλαίω εδώ πέρα
Πάντα θα υπάρχει εδώ να μου θυμίζει
Για λίγο θα ξεχνιέται κι όμως πάλι θα γυρίζει
Κι αυτό δε μου αρέσει με κάνει κομμάτια
Και ότι μου θυμίζει τα δικά της τα μάτια
Πως γίνεται η αγάπη σου να γίνεται εφιάλτης
Να θέλεις απ’ τη σκέψη σου αμέσως να τη βγάλεις
Κι εκείνο το κορίτσι που `χες τόσο αγαπήσει
Ποτέ σου να μη θέλεις στη ζωή σου να γυρίσει
Ποτέ δε θ’ αγαπήσω ξανά
Γιατί η αγάπη πονάει δε θ’ αγαπήσω ξανά
Ποτέ δε μ’ έβγαλε πουθενά
συνέχεια πίσω με πάει το άθλημα δε με πάει
Πήγαινε στα bar να πιεις να ξεχάσεις
Το πήγαινες φιρί φιρί φιρί να τη χάσεις
Κανένας φίλος δεν μπορεί να σε βοηθήσει
Από τη μνήμη σου κανένας δε θα τη σβήσει
Μπορεί να έχει φύγει μα πάντα θα `ναι εδώ
Να μου θυμίζει πως η αγάπη πονάει
Μπορεί και να μην την ξαναδώ
Μα πάντα θα είναι εδώ στη σκέψη μου θα γυρνάει
Πήγαινε στα bar να πιεις να ξεχάσεις
Το πήγαινες φιρί φιρί φιρί να τη χάσεις
Κανένας φίλος δεν μπορεί να σε βοηθήσει
Από τη μνήμη σου κανένας δε θα τη σβήσει
Μη μου λες πως δεν μπορώ να την ξεχάσω
πρέπει οπωσδήποτε πορεία ν’ αλλάξω
Να πάω παραπέρα σε μια καινούρια μέρα
Βαρέθηκα τη μοίρα μου να κλαίω εδώ πέρα
Πάντα θα υπάρχει εδώ να μου θυμίζει
Για λίγο θα ξεχνιέται κι όμως πάλι θα γυρίζει
Κι αυτό δε μου αρέσει με κάνει κομμάτια
Και ότι μου θυμίζει τα δικά της τα μάτια
Πως γίνεται η αγάπη σου να γίνεται εφιάλτης
Να θέλεις απ’ τη σκέψη σου αμέσως να τη βγάλεις
Κι εκείνο το κορίτσι που `χες τόσο αγαπήσει
Ποτέ σου να μη θέλεις στη ζωή σου να γυρίσει.