Τα δένδρα σήμαντρα ποτάμι το στρατί
μου `πες να `ρθώ κι ανταμωθήκαμε πρωί
και στου χειμώνα τη γαλάζια ερημιά
ήπιες τον ήλιο σε μια στάλα από δροσιά
Και χωριστήκαμε πρωί κάτω απ’ τη βροχή
Τούτο το πρωί τούτο το φιλί
είναι μάνα κι αδελφή μας η παντοτινή
Τα χέρια κύματα τα μάτια σου σιωπή
οι ανάσες σύννεφα τα χείλη απαντοχή
για να γλιτώσουμε τι τίμημα πικρό
Απρίλη μείναμε μονάχοι στο βυθό
Και φιληθήκαμε πρωί κάτω απ’ τη βροχή
Τούτο το πρωί τούτο το φιλί
είναι μάνα κι αδελφή μας η παντοτινή
Dieser text wurde 280 mal gelesen.