Αν σε ρωτήσουνε, γιατί ο χάρος να με πάρει,
να πεις πως ήμουν άνεμος κι εσύ ήσουνα κλωνάρι
Αν τύχει και με δουν νεκρό στα πόδια σου πεσμένο,
να πεις πως ήσουνα φωτιά κι ήμουν κλωνί καμένο.
Όταν σου πουν αγάπη μου «κρίμα το παλληκάρι»,
να πεις πως ήμουν σκοτεινιά κι εσύ ήσουν το φεγγάρι.